അവസാനത്തെ ഇലയും പൊഴിയുന്നത് വരെ ആ വൃക്ഷം
നില നിന്നിരുന്നു,
ഒരു ഓര്മയുടെ പ്രതീകം പോലെ,
അവസാനത്തെ പക്ഷിയും ശിഖിരം വിട്ടു പറന്നു പോകുമ്പോള്,
വീണ്ടുമൊരു വസന്തം നീ പ്രതീഷിച്ചിരുന്നു,
നിനക്കു വേണ്ടി മാത്രം മീട്ടാന് കൊതിക്കുന്ന വീണ,
ഓര്മയുടെ താളുകളില് എന്നോ കുറിച്ചിട്ട കവിത,
നിനക്കു മാത്രമായി തരുവാന് ഇനി എന്റെ കയ്യില് ഒന്നുമില്ല,
എന്റെ രക്തത്തില് ചാലിച്ചെഴുതിയ കവിതകള് അല്ലാതെ,
No comments:
Post a Comment